Þú ert það sem þú hugsar

Fór á fræðslufund hjá Heilsubænum í Bolungarvík um Jákvætt hugarfar en erindið flutti Guðjón Bergmann. Þetta var áhugaverður fyrirlestur sem fjallaði um að til þess að vera jákvæður þarf maður að hugsa lausnamiðað. Þ.e. hætta að láta reka á reiðanum eða kenna öðrum um það sem miður fer hjá sjálfum sér og samfélaginu. Jákvæðni var skilgreind sem hegðun og hugsun um að leita leiða til að takast á við vandamál og verkefni.

 Eitt af því sem Guðjón bent á það sem háir oft fólk sem hefur annars getu til að taka á við hlutina er að athygli eða einbeitni skortir. Hann nefndi sem dæmi að sé td.d. 15 cm breiður planki lagður á gólfið og við spurð hvort við treystum okku til að ganga yfir hann án þess að detta út fyrir segðu flest okkar já og gerðum það svo áfallalaust. Ef þessi sami planki væri hífður í 10 m hæð. Hver treysti sér það til að ganga yfir hann?. Enginn?? Hann sagði að sama geta eða líkamlega færnin væri til staðar til að ganga yfir plankann en við værum búin að missa athyglina á verkefninu - að ganga yfir plankann - og værum orðin upptekin af ytri aðstæðum eins og hæðinni í þessu tilviki. Þess vegna væri gott að hugleiða á hverjum degi um eitthvað einfalt til þess að æfa sig í að halda einbeitingunni og rónni. Hann ræddi einnig um mikilvægi þess að hugsa jákvætt um sjálfan sig og iðka jákvætt sjálfstal og sagði frá sögu um einhverja konu sem léti illar tungur sem vind um eyri þjóta því að hún hefði örugglega sagt eitthvað verra um sjálfa sig einhvern tíman. Mannfólkinu hætti til að vera of hart við sjálft sig og tala neikvætt til sín. Í sambandi við einbeitinguna nefnd Guðjón dæmi um árekstur eða nærri árekstur. Oft yrðu slysin alvarlegri því að fólk væri svo upptekið af verstu mögulegu niðurstöðu t.d. að klessa á staurinn í stað þess að leggja alla hugsun í og einbeita sér að halda sér á veginum sem er takmarkið en láta ekki staurinn verða að aðaatriði hugsunarinnar - þá væri vís leið að hitta hann fyrir.

Þá ræddi Guðjón um mikilvægi þess að gefast ekki upp þó eitthvað fari úrskeiðist og hlutirnir tækjust ekki í fyrstu tilraun. Hann sagði frá reykinganámskeiðum sem hann hefur haldið í þessu sambandi og kom með dæmisögu af ungum börnum sem eru að byrja að ganga. Sama hvað það gengur illa og kosti grát og gnístan fara þau alltaf að stað aftur. Við reynum ekki að stoppa þau af við að reyna að læra að ganga - eða tölum úr þeim kjarkinn - þannig ættum við sjálf að reyna að ná takmarki okkar og hætta að tala okkur niður. Hann sagði líka að ef við værum stödd í hóp þar sem mikil neikvæðni ríkti ættum við bara að forða okkur - því að við breyttum ekki fólki eða ytri aðstæðum en kjarninn var að við réðum yfir hugsunum okkar sbr. æðruleysisbænina:

Guð - gef mér æðruleysi
til að sætta mig við það sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því sem ég get breytt
og visku til að greina þar á milli.

Vefsíða Guðjóns er : http://gbergmann.is/default.php